به گزارش تارک خودرو: یک خودرو از اجزای بسیاری تشکیل شده است، که در داخل پوشش خارجی خودرو قرار گرفته اند. در تحلیل های اولیه، برای ساده سازی روابط می توان کل خودرو را به عنوان یک جرم متمرکز که در مرکز ثقل خود ((GC) Center Of Gravity) با جرم مناسب و ویژگی های اینرسی قرار دارد، تعریف کرد.
برای شتاب گیری و ترمز کردن و دور زدن، یک مرکز جرم کافی است؛ اما برای تحلیل رانش، این مسئله ضروری به نظر می رسد که چرخ ها را به عنوان جرم های متمرکز جداگانه در نظر بگیریم. در این حالت، جرم متمرکزی که نمایانگر بدنه است، جرم فنربندی شده، و چرخ ها به عنوان جرم فنربندی نشده در نظر گرفته می شوند. برای معرفی یک جرم منفرد، خودرو به عنوان یک مجموعه ی متمرکز در مرکز ثقل خود (CG) در نظر گرفته می شود.
در صفحه ی مختصات، حرکت های خودرو با توجه به مختصات دست راست (جهت سیستم مختصات ثابت خودرو) تعریف می شود؛ که در مرکز ثقل قرار گرفته، و با خودرو حرکت می کند. بر اساس قرارداد استاندارد جامعه ی مهندسان خودرو (Society Of Automoive Engineers (SAE))، مختصات به شرح زیر است:
X= جهت جلو
Y= جهت جانبی که از سمت راست خودرو خارج می شود
Z= جهت پایین
P= سرعت غلتشی حول محور X (Roll = غلتش)
Q= سرعت دورانی حول محور Y (Pitch = دوران)
R= سرعت چرخشی حول محور Z (Yaw = چرخش)
معمولا با توجه به سیستم مختصات ثابت خودرو و سیستم مختصات ثابت زمین، حرکت خودرو با سرعت های در جهت جلو، جانبی، عمودی، غلتشی، دورانی و چرخشی بیان می گردد.
منبع: تکنولوژی شاسی خودرو، انتشارات پارتیان، مهندس حسین رمضانی
