به گزارش تارک خودرو: تایر ( Tire or Tyre ) وسیله ای ضروری برای بیشتر وسایل نقلیه زمینی می باشد؛ بطوریکه محیط دایره چرخ را پوشانده و آنرا در برابر نوسانات سطح جاده و سایش محافظت می کند؛ همانطور که با ایجاد اصطحکاک بین سطح جاده و چرخ، فرمان پذیری و شتاب گیری خودرو را بهبود می بخشد.
امروزه بیشتر تایرها، مخصوصا آنهایی که در وسایل نقلیه موتوری بکار می روند، از لاستیک ( کائوچوی ) طبیعی یا مصنوعی تهیه و ساخته می شوند؛ البته از مواد دیگری نظیر فولاد برای افزایش استحکام و قدرت در ساختمان آنها استفاده می شود.
- بخش های مختلف سیستم شاسی خودرو عبارتند از:
- چرخ و تایر
- ترمز
- فرمان
- تعلیق و فنربندی
- فریم
- اهداف تکنولوژی پیشرفته در جهت بهبود سیستم شاسی خودرو:
- افزایش ایمنی
- کاهش وزن
- بهره گیری بهینه از فضا
- کاهش قیمت
- تاریخچه چرخ و تایر:
- ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح:
چرخ اختراع شد.
۲- ۱۸۴۴ میلادی:
در این سال، چارلز اسپنسر گودیر ( Charles Spencer Goodyear ) عملیات ولکانیزه کردن را که بعدها در تولید تایر بکار گرفته شد، کشف کرد. چارلز گودیر ( ۱۸۶۰ – ۱۸۰۰ ) اولین آمریکایی بود که لاستیک را ولکانیزه کرد. پروسه ای که او در سال ۱۸۳۹ کشف کرد و در ۱۸۴۴ به ثبت رساند.
چارلز گودیر در ۲۹ دسامبر ۱۸۰۰ میلادی در نیوهاون ( New Haven ) متولد شد. او فرزند ارشد آماسا گودیر ( Amasa Goodyear ) در میان شش فرزندش بود. پدرش فردی مغرور و متکبر و از نسل استفان گودیر ( Stephen Goodyear )، یکی از اولین ریخته گران مهاجر در نیوهاون به سال ۱۶۳۸ بود.
اگر چه همه او را بخاطر اختراعش می شناسند، اما شواهد جدید نشان می دهند که مسوامریکن ها ( Mesoamericans ) مستحکم کردن لاستیک برای تولید گوی ( توپ ) و اشیاء دیگر را بسیار پیشتر از ۱۶۰۰ قبل از میلاد بکار می برده اند.
گودیر پروسه ولکانیزه کردن تایر را بعد از پنج سال تحقیق، بطور اتفاقی کشف کرد. جوزف هالت ( Joseph Holt ) بعدها شرح داد که پشت کار مافوق انسانی گودیر در تحقیقاتش، نهایتا او را به روشی برای افزایش استحکام لاستیک رهنمون کرد.
بین سال های ۱۸۳۱ و ۱۸۳۲، گودیر درباره ی صمغی کشسان و الاستیک مطالبی را شنید؛ و از آن پس به دقت هر مقاله ای را که در روزنامه ها درباره ی این ماده جدید می شنید، بررسی می کرد. کمپانی لاستیک سازی راکسبری ( Roxbury Rubber Company ) در بوستون تعدادی آزمایش بر روی این صمغ جدید انجام داده بود، و مسئولان آن ایمان آورده بودند که می توانند با آن کالایی بسازند. آنها با این ماده وسایلی را تولید کردند و به تمام کشور فرستادند، که برخی از این کالاها توجه گودیر را نیز جلب کردند.
گودیر بعد از بازدید که از نیویورک داشت، در آنجا از تعدادی تیوب که خوب و موثر نبودند، دیدن کرد. بعد از این ماجرا او به فیلادلفیا بازگشت و تعدادی تیوب ساخت، و به نیویورک برد تا به رییس کمپانی لاستیک راکسبری نشان دهد. رئیس راکسبری بعد از دیدن تیوب ها، از اینکه گودیر توانسته بود تیوب های صنعتی را تولید کند، بسیار خرسند شد.
در سال ۱۸۳۸، گودیر با های وارد ( Hayward ) در ماساچوست ملاقات کرد؛ محلی که های وارد در حال راه اندازی کارخانه ای بود. بعد از این بازدید، گودیر به ماساچوست نقل مکان کرد و تمام وقتش را صرف ادامه آزمایشاتش کرد. او بسیار به آزمایش با گوگرد های وارد برای خشک کردن لاستیک علاقمند شد. های وارد به گودیر گفت که او از گوگرد برای خشک کردن لاستیک استفاده می کند. گودیر سعی کرد تا با همان مواد مشابه در بالای شعله ی بازی، آزمایشات را انجام دهد؛ که نهایتا این پروسه منجر به شناخته شدن پروسه ولکانیزه کردن لاستیک شد. کیفیت و چگونگی کشف پروسه ی مشهور او در کتابی تحت عنوان صمغ الاستیک و قابلیت های آن و کشف ولکانیزه کردن ( Gum Elastic and Its Varieties, with a detailed account of its application and uses and of the Discovery of Vulcanization ) به قلم خود گودیر شرح و بسط داده شده است.
گودیر در اول جولای ۱۸۶۰، زمانی که برای دیدن دختر در حال مرگش به نیویورک رسید، مطلع شد که او قبل از رسیدنش مرده است. گودیر بعد از شنیدن این خبر از حال رفت، و به هتلی در خیابان پنجم نیویورک منتقل شد؛ جایی که او در سن ۵۹ سالگی در گذشت.
۳- ۱۸۴۶ میلادی:
اولین تایر بادی در انگلستان بوسیله رابرت ویلیام تامسون ( Robert William Thomson ) اختراع شد.
۴- ۱۸۸۸ میلادی:
جان بوید دانلوپ ( John Boyd Dunlop ) دامپزشک جراح اسکاتلندی که به عنوان پدر تایر مدرن شناخته می شود، تایرهای بادی را برای استفاده در اتومبیل کارآمد کرد.
جان دانلوپ ( ۱۹۲۱ – ۱۸۴۰ ) در خانواده ای کشاورز متولد شد. او در رشته جراحی دامها در کالج دامپزشکی ادینبورگ ( Edinburgh Veterinary College ) که در حل حاضر بخشی از دانشگاه ادینبورگ است تحصیل کرد؛ و در زمانی که فقط ۱۹ سال داشت، از این کالج شایسته کار دامپزشکی معرفی شد. او این حرفه را به مدت ۱۰ سال انجام داد، یعنی تا زمانی که به بلفاست ( Belfast ) در ایرلند به سال ۱۸۶۷ مهاجرت کند.
در این زمان جاده ها وضعیت خوبی نداشتند و بی نهایت ناهموارتر از استانداردهای امروزه بودند. مسافران از انجام سفرهای ناراحت کننده با وسایلی که از چرخ های آهنی یا چوبی بهره می بردند، بسیار ناراضی بودند. در بعضی موارد از لاستیک های سختی در دور تا دور این چرخ ها استفاده می کردند، که فقط می توانست به مقدار کمی راحتی سفر را افزایش دهد. خیابان های بلفاست نیز بسیار وصله دار و ناهموار بودند، که گواه این امر رانندگی ناراحت کننده ی پسر دانلوپ با سه چرخه اش بود، که نهایتا پدرش را به فکر ساخت تایرهای لاستیکی مناسب انداخت.
دانلوپ در سال ۱۸۸۷ اولین تایر بادی قابل استفاده و آزمایش شده را برای سه چرخه ی پسرش ساخت، و آن را در ۷ دسامبر ۱۸۸۸ به ثبت رساند. اگر چه او دو سال بعد، رسما مطلع شد که امتیاز او به عنوان اولین مخترع تایر بادی معتبر نبوده، و قبل از او رابرت ویلیام تامسون ایده ی تایرهای بادی را در فرانسه به سال ۱۸۴۶ و در آمریکا به سال ۱۸۴۷ به ثبت رسانده است. ( هر چند که او از این موضوع بی اطلاع بود )
تایر بادی بهبود یافته ی دانلوپ در زمان تعیین کننده ای وارد صنعت حمل و نقل شد. تولید تجاری این محصول در سال ۱۸۹۰ در بلفاست آغاز شد.
دانلوپ نهایتا حق انحصاری تولید تایر و نام کمپانی اش را در سال ۱۸۹۶، بعد از فقط چند سال که از راه اندازی کارخانه اش می گذشت، به ویلیام هاروی ( William Harvey ) واگذار کرد. او که از اختراعش موفقیت مالی زیادی به دست نیاورد، در ۲۳ اکتبر ۱۹۲۱ در دوبلین ( Dublin ) در گذشت.
در نهایت می توان گفت، با وجود اینکه اختراع تایر بادی به نام رابرت ویلیام تامسون ثبت شده است، اما دانلوپ مستحق دریافت عنوان مخترع تایر پلاستیکی مدرن است.
۵- ۱۹۰۷ میلادی:
هاروی فایرستون ( Harvey Firestone ) استحکام و عمر تایرها را با افزودن آج به تایر بهبود بخشید.
۶- ۱۹۴۶ میلادی:
تایر رادیال توسط میشلین ( Michelin ) در این سال اختراع شد. در سال ۲۰۰۵ میلادی میشلین گزارش داد که در حال تلاشی برای ترکیب چرخ و تایر است ( Tweel )، که در آن از هوا استفاده نمی شود.
منبع: تکنولوژی شاسی خودرو، انتشارات پارتیان، مهندس حسین رمضانی
