لوگو تارک خودرو
سیستم های ایمنی غیرفعال

سیستم های ایمنی غیرفعال

اختصارات

سیستم ترمز ضد قفل ABS

برنامه پایدار الکترونیکی ESP

محدود کننده ها LEI

سیستم محافظ و نگهدارنده PRS

فولاد با قابلیت کشش بالا HTS

فولاد با قابلیت کشش بسیار بالا VHTS

فولاد با قابلیت کشش مافوق بالا UHTS

سویچ با تیغه فنری ILS

یادآورنده کمربند ایمنی SBR

پیش کشنده پیروتکنیکی  کمربند بالایی PPB

پیش کشنده پیروتکنیکی کمربند پایینی PPV

قرقره اینرسی کمربند ایمنی ELR

مقدمه:

به گزارش تارک خودرو: آگاهی عمومی باعث آن شده که بعضی از سازندگان اصلی خودرو، ایمنی را در صدر مسائل تحقیقاتی خود قرار دهند. ایمنی خودرو به سمت قسمت تقسیم می شود:

ایمنی فعال (اولیه):

شرح: به روش هایی گفته می شود که از تصادفات جلوگیری می کنند.

بخش ها: سیستم فرمان و تعلیق، ارگونومی، میزان دید، آگاهی راننده

مثال ها: سیستم ABS، ESP، اکسل ها، غربیلک فرمان با قابلیت تنظیم ارتفاع، هشدار دهنده سخن گو و غیره.

ایمنی غیرفعال (ثانویه)

شرح: به روش هایی گفته می شود که از سرنشینان خودرو در حین تصادف و برخورد حفاظت می کند.

بخش ها: ساختار خودرو، سیستم های نگهدارنده

مثال: کیسه های هوا، پیش کشنده های کمربند ایمنی، اجزا تقویتی در مقابل نفوذ قطعات مکانیکی و بدنه به داخل خودرو، اجزا کناری با قابلیت تغییر شکل برنامه ریزی شده، بالشتک های ایمنی درها و غیره

ایمنی سوم

شرح: به کلیه روش هایی گفته می شود که عملیات اضطراری را تسریع کنند.

بخش ها: مکان یابی خودرو، پیش بینی تصادف هر لحظه، دسترسی به سرنشینان

مثال ها: سیستم های تلفنی اضطراری همراه با مکان یاب GPS و (GSM (ODYSLINE، روشن شدن چراغ های فلاشر وضعیت امداد رسانی در ایربگ های سازگار

حالت ایده آل و همیشگی، آن خواهد بود که از تصادفات جلوگیری کنیم. سهم سازندگان در جلوگیری از تصادفات این می باشد که با توسعه دادن سیستم های ایمنی از سرنشینان در اکثر برخوردها و ضربه ها محافظت کنند. این زمینه فعالیت مربوط به ایمنی غیرفعال (یا ثانویه) می باشد.

هدف ایمنی غیرفعال

یک تئوری پذیرفته شده این می باشد که هیچ چیز بهتر از یک محافظ سخت نیست که بتواند در مقابل هر ضربه استقامت کند. این اشتباه است و یک دژ بر روی چهار چرخ امن ترین انتخاب نمی باشد. برعکس آن درست است. بعنوان مثال: هنگام برخورد با یک دیوار مستحکم با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت، یک تانک به مقدار ۱۰ سانتی متر تغییر شکل می دهد، ولی سرنشینان یک شتاب منفی را که برابر با ۱۰۰g است تجربه می کنند (یعنی نیرویی که مساوی ۱۰۰ برابر وزنشان می باشد).

در یک خودروی مدرن که قابلیت از دست دادن شکل و فرم خود تا ۸۰ سانتی متر را دارد، این شتاب منفی به ۲۰g تقلیل یافته است. در حقیقت، در درجه نخست، امن ترین خودروها، آنهایی هستند که قابلیت تغییر شکل را دارا می باشند.

دو عاملی که منشا تمام آسیب ها و جراحات سرنشینان خودرو هنگام برخورد و ضربه هستند:

۱- یکی قابلیت تغییر شکل قسمت سرنشینان و نفوذ اجزاء مکانیکی و بدنه ای به داخل خودرو می باشد.

۲- دیگری شتاب منفی می باشد، یعنی انرژی که مستقیما به سرنشینان منتقل می شود.

مطلوب آن است که اقدامات زیر توامان صورت گیرد:

۱- ایجاد قابلیت تغییر شکل در بدنه جهت جذب بیشترین انرژی همزمان با حفظ استحکام و صلبیت قسمت سرنشین.

۲- محدود کردن جراحات که در اثر شتاب منفی بوجود می آیند. با استفاده از سیستم های نگهدارنده (کمربند ایمنی، کیسه های هوا و محدود کننده نیرو و پیش کشنده).

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *